Wandelen op Werkeiland Neeltje Jans in Zeeland

Vorig jaar zijn Moritz en ik meerdere keren een paar dagen weg geweest in Nederland. Door corona zagen we meerdere vakanties naar het buitenland in het water vallen, dus gingen we op zoek naar fijne plekjes dichterbij huis. In oktober was Moritz volop aan het solliciteren. Als een sollicitatiegesprek in Duitsland uiteindelijk toch via Skype plaatsvindt, boeken we last minute een huisje in Zeeland. Zonder plannen en verwachtingen rijden we op een vrijdagmiddag naar het huisje in de buurt van Renesse. 

Waar we ook heengaan, we nemen altijd onze wandelschoenen mee. Zo ook naar Zeeland. We willen graag naar de Oosterscheldekering, en zien op de website van het Nationaal Park Oosterschelde dat er op het eiland Neeltje Jans een aantal wandelroutes uitgestippeld staan. Na de bouw van de Oosterscheldekering heeft de natuur hier weer de ruimte gekregen. Dankzij slingerende paden door de duinen kun je het Werkeiland Neeltje Jans ook wandelend ontdekken.

Het Topshuis op Neeltje Jans

We parkeren de auto bij het Topshuis. Vanuit deze grote, grijze doos wordt de Oosterscheldekering bediend. Door corona is het bezoekerscentrum in het Topshuis gesloten, maar aan de rand van de parkeerplaats vinden we al snel een bord met de wandelroutes op Neeltje Jans. De route van 8 kilometer die we op internet hadden gezien is alleen nergens te bekennen. Er staan wel een aantal kortere routes uitgestippeld met gekleurde paaltjes. We besluiten creatief te zijn en een paar van deze routes aan elkaar te knopen. Bovendien is het eiland Neeltje Jans niet groot, waardoor we eigenlijk niet kunnen verdwalen. 

Nieuwe natuur

Vanaf het Topshuis volgen we een breed pad naar het Deltapark Neeltje Jans. Op een bord lezen we dat er op het eiland veel konijnen leven, maar tijdens onze wandeling zien we er niet één. Later lees ik dat deze konijnen afstammen van huisdieren die zijn achtergelaten na de bouw van de Oosterscheldekering. Dat is niet erg, want de knaagdiertjes zorgen ervoor dat de duinen niet dichtgroeien. 

We lopen onder een viaduct van de N57 door. Met het Deltapark aan de linkerhand steken we de weg over en lopen we weer een duinpad in. Op dit deel van het eiland Neeltje Jans is goed te zien hoe de natuur zich in de afgelopen dertig jaar heeft ontwikkeld. Een stukje van de wandelroute af ontdekken we een doorkijkje naar zo’n stukje nieuwe natuur. Ernaast staan gigantische windmolens – het contrast zorgt voor een bijzonder plaatje. Voordat we richting de zee lopen kruist ons pad de ingang van een slufter die hier is aangelegd. Deze duinvallei staat in open verbinding met de zee en loopt tijdens springtij vol met water. Gelukkig staat het water niet hoog, en houden we onze voeten droog bij de oversteek. In de verte zien we de Oosterscheldekering. 

Wandelen over de duinen op Neeltje Jans

We lopen weer onder een viaduct door. Een groot open terrein dat lijkt op een parkeerplaats duidt op de geschiedenis van Neeltje Jans als werkeiland. Waarschijnlijk hebben hier vroeger machines en andere werktuigen gestaan. Het wandelpad loopt rechtdoor de duinen in. We lopen omhoog door het zand, eenmaal boven worden we beloond met een typisch Zeeuws plaatje. Het strand, een blauwe lucht met dunne, slierterige wolken en in de verte windmolens en de Oosterscheldekering. Het pad is hier moeilijk te zien, maar af en toe piept er een blauw paaltje tussen het duingras door. We lopen een rondje door de duinen, rennen wat door het zand en keren dan via dezelfde weg terug naar de andere kant van het eiland. 

Verlaten strand

We zouden helemaal via dezelfde route weer terug kunnen lopen naar de parkeerplaats. Maar omdat we nog niet zo lang aan het wandelen zijn kiezen we een ander pad. Opeens staan we op een verlaten strandje tussen twee strekdammen. Her en der liggen wat touwen en netten in het zand. We lopen een stukje over het strand, tot het pad ons weer de duinen in leidt. We steken een strekdam over, en staan aan de andere kant opeens onder een gigantische windmolen. Waar je ook gaat wandelen op Neeltje Jans, overal kom je windmolens tegen. Woesh. Woesh. Woesh. De wieken maken flink kabaal als je zo dichtbij staat. Even staan we gefascineerd naar boven te kijken, voor we via de verharde duinpaadjes weer teruglopen naar het Topshuis. 

Ook wandelen op Werkeiland Neeltje Jans?

Wij wandelden op een zaterdagochtend in oktober op Werkeiland Neeltje Jans. Het was een mooie dag, maar toch zijn we bijna geen andere wandelaars tegengekomen. Neeltje Jans is dus een prima bestemming voor een coronaproof wandeling! Er lopen verschillende wandelpaden over Neeltje Jans. Op een kaart naast het Topshuis staan een aantal routes aangegeven, die je door middel van gekleurde paaltjes kunt volgen. De meeste van deze routes zijn vrij kort (2 tot 4 kilometer), maar door ze aan elkaar te knopen kun je een langere wandeling maken.